به گزارش مجله خبری نگار، در مقدمه کتاب، بوفون، برنده جام جهانی ۲۰۰۶، فاش کرد که فوتبال یا مسابقات را به دلیل فشارها و احساسات شدیدی که با دوران حرفهای او همراه بود را از دست نمیدهد و تاکید کرد که نمیخواهد دوباره آن احساسات را تجربه کند. وی گفت: به خاطر احساسات و فشارهایی که در معرض آن قرار گرفتم دلم برای فوتبال تنگ نشده و مسابقات را از دست نمیدهم و نمیخواهم دوباره آن را تجربه کنم.
بوفون در بخشی دیگر از کتاب با یادآوری باخت یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان ۲۰۱۵ مقابل بارسلونا، اعتراف کرد که بعد از بازی با همسرش ایلاریا گریه کرده است.
او گفت: "ساعت ۵:۳۰ صبح همسرم ایلاریا را در آغوش گرفته بودم و با هم گریه میکردم. از برلین به خانه برگشتم و هر دو از شکست شوکه شده بودیم. "
وی افزود: در اتاق نشیمن ماندم، حرفی به هم نزدیم، بعد از ورود به خانه لباس هایمان را عوض کردیم، سپس قبل از خواب ۵ دقیقه در آغوش گرفتیم و گریه کردیم.
بوفون درباره آن مسابقه گفت: من در ۳۷ سالگی این مسابقه را انجام دادم، افتخار بزرگی بود، مسی از من پیراهنم را خواست، با خودم گفتم چقدر زیباست. آن موقع با چشمان دیگری به خودم نگاه کردم.
بوفون در پاسخ به این سوال که آیا خود را بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال میداند یا نه، با متواضعانه پاسخ داد: "من خودم را اینطور نمیبینم، دوست ندارم لاف بزنم. به همه احترام میگذارم، احتمالا یکی از بهترین ۳ یا ۴ دروازه بان تاریخ بودم. "